Llevo años queriendo poder escribir lo que te voy a contar ahora. Y apenas sé cómo hacerlo ni por dónde empezar. Las horas que llevo con esto y las veces que he borrado y vuelto a escribir este párrafo. Aun y así, voy a dejarlo por ahora o no acabaré nunca.

Estarás pensando que mucha retórica y que no te cuento nada. Dame un minuto. Ten paciencia. Que cosas así no se cuentan cada día. Decenas de ideas desordenadas me vienen a la cabeza y quiero ordenarlo para que no me salga un buñuelo y te cuente de la misa la mitad.

Al grano.

La noticia es que a partir de septiembre cambio de vida. O lo que es lo mismo, que me voy de viaje hasta que me harte o se me acabe la pasta, que es otra opción. Y quizá pienses, pues vaya noticia… ¿qué esperabas que había decidido cambiar de sexo? Pues no.

Del autor de  Condenado por hipoteca, Encadenado al coche que quizá no necesitas o la que todos conocemos bien, Amontona cosas que es gerundio, llega ahora Deshazte de todo que te vas y no tienes dónde dejarlo. Cuando tienes cuarenta años -así uno detrás de otro- es  más sencillo pensar en hacer un cambio que hacerlo.

Súmale también la familia, un trabajo estable más o menos bien pagado, los amigos… La seguridad de nuestra área de confort, esa maldita cárcel de confort que nos mantiene anclados al mismo sitio, a lo mismo de siempre. Esa es quizá lo que más cuesta cambiar.

Desmontar  o reconfigurar en cierta manera todo eso, para irte de viaje durante un porrón de meses, no es algo que  puedes hacer de la noche a la mañana. Principalmente porque no te atreves a hacerlo. No es algo exento de miedos, apegos e inseguridades que te condicionan todos y cada uno de tus pensamientos y decisiones. O al menos es como yo lo estoy viviendo.

Dejar atrás un montón de enseres y trastos almacenados en algún sitio no es una opción. Tampoco quiero dejarle el muerto a nadie en casa (y si le da también por cambiar su vida e irse de viaje… ). No quiero que todo eso condicione la forma en la que tenga que volver o que tener que gastarme la mitad del presupuesto pagando un trastero donde dejarlo todo. Así que toca desprenderse de muchas cosas y algunas de ellas, llevan conmigo casi toda la vida.  No está siendo fácil. Pero te sientes liberado en cierta manera cuando lo haces. Te recomiendo librarte de apegos innecesarios, aunque no te vayas de viaje.

Hay muchas cosas que reestructurar y cambiar. ¡Muchísimas! No dejo mi actual vida en standby para retomarla tal cual en el futuro. La cambio para quizá inventarme otra nueva a mi vuelta. Quién sabe.

Compartiendo la emoción.

Es emocionante poder compartir por fin, algo así. Soy consciente de que no todo el mundo puede desmontar su vida e irse de viaje porque sus bioritmos -o unas cuantas neuronas descaradas- se lo piden. Me siento enormemente afortunado por quererlo y haber conseguido las condiciones necesarias para poderlo hacer. Lo mejor de todo es que no salgo corriendo de nada. Ni de la crisis, ni del trabajo ni de mi mismo. Lo hago porque quiero, porque me hace feliz y porque todo  fluye en esa dirección para que lo sea. Así que me dejo querer por la oportunidad que me está dando la vida y le dejo que me lleve de viaje. Nada más.

Me siento afortunado por la familia que tengo y que me acompaña -pobres, qué remedio- amistades, compañeros del trabajo y conocidos que me animan y también -porqué no decirlo- me envidian en cierta manera. Me siento también un poco observado por la expectativa creada. Espero no tener que responder a las expectativas de nadie, ni siquiera a las mías.

¿Cuánto tiempo?

Tengo hasta tres años completos para viajar. ¡Olé poder decirlo así! Viajar de la forma que quiera y en los países y lugares que quiera. Viaje grande o  pequeño, largo o corto como sea, será MI viaje. No sé todavía cuanto durará ni los lugares a los que acabaré yendo.  Más adelante te contaré detalles sobre una posible ruta. Lo que sí te puedo adelantar es que mi objetivo no es dar la vuelta al mundo, porque eso ya lo hace mucha gente -y es fantástico- pero a mi se me antoja otro tipo de viaje. Igual ni me muevo del país donde aterrice. Igual me da por hacer ruta hasta que me canse y acabo dando la vuelta al mundo. No quiero predefinir nada. Los kilómetros o cantidad de países que recorra será lo de menos si lo que esté viviendo vale la pena como para estar lejos durante tanto tiempo de los que mas quiero.

¿Cómo y dónde?

En estos tiempos en los que se etiqueta todo, yo no voy a ser menos. Slow food, slow blogging, slow travelSlow algo. Aun tengo que encontrar el término adecuado para este viaje -acepto propuestas. Es un viaje sin más expectativas que las de adaptar mi mente a lo que me vaya encontrando, a cada situación y a conocer gentes diferentes. Vivir experiencias extraordinarias. Voy a ir solo, como es habitual. Veremos qué tal llevo eso de ir de viaje tanto tiempo y solo. ¿Será que de verdad ahora llegue a conocerme?

Me voy de viaje -a hacer turismo vamos- aunque con ciertas inquietudes. O esa es mi intención. Uno de mis objetivos es el de trabajar allí donde pueda -y me apetezca, claro- Parar en los sitios con tranquilidad para pasar más días de los necesarios. Escribir y trabajar en el  blog para contarte mis experiencias sin las prisas de tener mucho más que hacer.

Como me dijo el hombre que  compró antes de ayer mi guitarra: los monumentos y las piedras son lo de menos en tu viaje. Las personas que te encuentres serán lo más importante.

Emocionado como un niño al que los Reyes Magos le traen por fin, el Scalextric.

Mi viaje empezó  hace ya casi tres años, aunque la vida es sabia y sólo pone los medios y las personas adecuadas en el sitio y momento adecuado. Y sólo lo hace cuando tú das el primer paso. Empezando por uno mismo. Así que lo di y el resto fue llegando solo. Logré que mi hipoteca me concediera el divorcio -quan necesario era eso-, he vendido el coche,  la familia está bien y he logrado un permiso en el trabajo más que bueno… Es ahora, cuando todas esas  grandes piezas del puzzle encajan. Todo fluye y es fácil. Eso me da confianza y me hace disfrutar de todo mucho más.

P1110183

Cuando empecé a escribir este blog poco me iba yo  a imaginar que acabaría atreviéndome a hacer lo que alguna vez he intuido que acabaría haciendo. Ciertamente, si deseas algo, lo mejor que puedes hacer es contarlo, imaginarlo, hacerlo presente de alguna manera en tu vida y relacionarte con gente que lo hace.  Impregnarte de sus experiencias te servirá para darle forma y tirarte a la piscina, aunque sea con chaleco salvavidas.

Cada día es ya para mi un excitante reto estratégico para ir quemando etapas en la preparación de MI  viaje. Y remarco el mi, porque lo importante de todo esto es el yo, no el viaje. Me lo recuerdo constantemente para que no se me olvide. No sea que la velocidad, el público y los kilómetros, no  me dejen ver los pies y el suelo que piso.

Ya te iré contando…

 

 

 

 

Artículo anterior

Ruta en coche por Los Cabos (Baja California Sur) - México

Artículo siguiente

Festival hindú Holi, la fiesta de los colores

62 comentarios

  1. 30 marzo, 2014 a 21:03 — Responder

    Woow! Mis más sinceras felicitaciones. Ya intuía que iba por ahí al leer alguno de tus tweets. Te felicito por seguir tus deseos y lanzarte a por ellos. Claro que sí. Bravo!
    Molt bon viatge i salut!!

    • 30 marzo, 2014 a 21:39 — Responder

      Gracias Dani!! ha sido como un parto pero ahora la criatura ya está aquí!

      Salut!!

  2. 30 marzo, 2014 a 21:15 — Responder

    ¡¡¡Enhorabuena!!! Para mí ha sido una sorpresa, ¡pero cuánto me alegro! Tres añazos es una tirada… ¡a disfrutar!

    • 30 marzo, 2014 a 21:41 — Responder

      Gracias Carmen! a ver si podemos coincidir por algún sitio. Me encantará ir a India, así que ya te iré preguntando cuando llegue el momento.

  3. 30 marzo, 2014 a 21:21 — Responder

    Eres un valiente.

    Creo que es una de esas cosas que siempre soñaré con hacer (o con la posibilidad de hacer) pero nunca terminaré de hacer. Yo cumplo 36 en abril. Me quedan 4 años para emular tus pasos. Quién sabe… :P

    Te deseo un muy buen viaje y mejores experiencias aún.

    Ongi ibili!

    • 30 marzo, 2014 a 21:41 — Responder

      No te preocupes Aritz, eso es algo que no tiene edad, aunque cuanto más viejo… Seguro que en un par de años ya lo tienes claro!

      un abrazo!!

  4. 30 marzo, 2014 a 21:33 — Responder

    Pues solo se puede decir: Buen viaje!!!
    Seguiré tus aventuras allá donde te lleven tus pasos, sean rápidos o lentos ;)
    La vida está para disfrutarla, cada cual de la manera que necesite y sienta que ha de hacerlo ^_^
    Mucha suerte!

    • 30 marzo, 2014 a 21:42 — Responder

      Muchas gracias Verónica, lo iré contando todo, de eso se trata! :-)

  5. 30 marzo, 2014 a 22:07 — Responder

    Enhorabuena, a disfrutar de la experiencia vital y toda la suerte :-)

    • 31 marzo, 2014 a 8:46 — Responder

      Gracias José Luis! Ahi estamos para contarlo y compartirlo, aprendiendo de los que llevan más recorrido hecho que yo. Un abrazo!

  6. 31 marzo, 2014 a 0:06 — Responder

    Enhorabuena por la valiente decisión de poner todos los medios para hacer lo que te apetece.
    Te deseo un gran viaje.
    ¡Un abrazo!

    • 31 marzo, 2014 a 8:49 — Responder

      Gracias Itziar! sabes, ayer alguien me recomendó un libro de alguien que cuenta cómo preparar una cosa de estas… Me lo he comprado y me lo estoy leyendo con atención. Me está ayudando a hacer nuevas conexiones neuronales a cosas que ni me había planteado. Otras sí, pero de forma diferente. Vuestro libro «Cómo preparar un gran viaje» va a ser una gran ayuda!

      un abrazo!!

  7. 31 marzo, 2014 a 2:09 — Responder

    Yeah!!!, ya tocaba!… que bueno compañero, me acuerdo esos mails que nos cruzamos hace tiempo y que ya se enfocaban a la idea de un viaje como este. Me alegro mucho que haya llegado el momento, que lo hayas encontrado y no me cabe duda de que nunca te arrepentirás de este pequeño gran paso.

    A mi me llegan los 35 en breve y me encanta demostrar que lo de menos es la edad. Ahora ahí estás tu para demostrármelo hasta a mi ;)

    Disfruta de los preparativos y los nervios de antes de partir… que son parte de un gran viaje como el que estás a punto de empezar… bueno, que diablos, que YA HAS EMPEZADO!.

    Abrazos tropicales desde la República Dominicana. Si pasas por aquí tienes las puertas abiertas del lugar donde me aloje y si tardas… lo mismo te digo en mi próximo destino, aunque ni yo sepa todavía donde va a ser.

    • 31 marzo, 2014 a 8:50 — Responder

      Pak, no sabes cuánto me ayudaron aquellos mails, que aun incipientes en mi idea, fueron fundamentales para reforzar mi voluntad y tomar nota de muchas cosas. Ciertamente, el viaje ya ha empezado. Cada día es un reto para ir preparando cosas, dejar las cosas atadas y poder marchar con la tranquilidad de que todo (o casi todo) queda en orden.

      Gracias por tu ayuda. Sin falta te aviso si paso por donde estés!! Un abrazo grande!!

  8. 31 marzo, 2014 a 5:48 — Responder

    Pues nada, a por ello, que tengas mucha suerte y sobre todo, que seas feliz.
    Saludos

    • 31 marzo, 2014 a 8:52 — Responder

      Gildo, tú también eres en parte culpable de esta locura… Eso de pasar medio año en cada emisferio del planeta… Qué envidia!! Tomo nota del sistema. Nos vemos pronto por Barcelona, que tenemos que hablar muchas cosas.

      un abrazo!

  9. 31 marzo, 2014 a 8:27 — Responder

    Me emociona leer esto, qué bueno, felicidades!

    Un abrazo

    • 31 marzo, 2014 a 8:53 — Responder

      Muchas gracias Javier! Ya te dije, cuando me hiciste la entrevista para EscapadaRural, que me hubiera gustado poderte contar más, pero no era el momento. Seguro que lo vamos compartiendo incluso antes de que me marche. Nos vemos pronto!!
      Abrazo!

      • 10 marzo, 2017 a 14:14 — Responder

        I hear those Asian chicks will lay some boom-boom on yo ass, too.There probably aren't too many hairy Asian feminist juoetrknggs to crap up the works as well.

  10. 31 marzo, 2014 a 14:02 — Responder

    Enhorabuena por tu valor y mucha suerte en este nuevo y emocionante viaje!

  11. 31 marzo, 2014 a 17:19 — Responder

    ¡Enhorabuena por tomar esa decisión y por atreverte a hacer lo que te dicta el corazón! Me encanta además tu planteamiento. No marcarte una ruta fija. Dejarte llevar por lo que el camino, el viaje en sí mismo o tus propios anhelos te dicten es lo que creo que hace más grande este proyecto vital que vas a emprender. ¡Slow freedom!

    ¡Que seas profundamente feliz y buenos vientos!

    ¡Un fuerte abrazo!

    • 1 abril, 2014 a 9:19 — Responder

      Me gusta el término «Slow freedom» me lo anoto para un próximo artículo. Gracias!

  12. 31 marzo, 2014 a 20:56 — Responder

    Me estreno en tus comentarios para felicitarte por tu decisión!

    Lo más complicado es el primer paso y ya lo has dado :)

    Como tú, yo ya he dado mi primer paso y el 1 de mayo empiezo con mi aventura. La realidad es que da un poquito de vértigo ¿no? jajaja

    Un saludo y te voy leyendo!

    • 1 abril, 2014 a 9:21 — Responder

      Qué bueno! pues estaré al tanto de tu viaje por eso de ir aprendiendo jeje. Vértido es la palabra sí, aunque supongo que una vez empezado el viaje debe desaparecer no? Veremos qué tal… Un saludo!

  13. 1 abril, 2014 a 9:32 — Responder

    Zorionak, Aitor!! Qué grande por la decisión, por compartirlo y por recordarnos a todo que en la vida las prioridades las pone uno. Sin duda, conectaremos contigo. ¡Buen viaje! Y feliz crisis de los 40 :P

    • 1 abril, 2014 a 9:56 — Responder

      Iñaki!! jaja gracias por tu comentario! Estaré encantado de atenderos en el programa de radio y contaros lo que hasta el momento tengo planeado. Un abrazo grande!

  14. 1 abril, 2014 a 9:33 — Responder

    Felicidades valiente!! Vas a hacer realidad la ilusión de muchos viajeros y seguro que cuando vuelvas (si vuelves.. quién sabe si no acabas siendo un nómada eterno) traerás la mochila repleta de recuerdos bestiales que te harán feliz durante mucho mucho mucho tiempo.
    Te deseo toda la suerte en esta aventura
    Patricia

  15. 1 abril, 2014 a 9:33 — Responder

    Enhorabuena por la decisión! Yo estoy recién lleado de un gran viaje y ahora que ha pasado sé que es lo mejor que podía haber hecho, así que a disfrutarlo!! ;)

    • 1 abril, 2014 a 9:58 — Responder

      Pues estaremos en contacto Dany por eso de aprovechar la experiencia de los que pasaron por esto antes que yo. Un saludo!

  16. 1 abril, 2014 a 9:47 — Responder

    Enhorabuena por lanzarte a perseguir tu sueño. Te deseo toda la suerte del mundo en tu camino. Seguiré leyéndote allá donde estés, valiente. Un saludo

    • 1 abril, 2014 a 9:58 — Responder

      Muchas gracias Bea, también por dejar por segunda vez el comentario después de que lo borrara accidentalmente. Un saludo!

  17. 1 abril, 2014 a 19:41 — Responder

    Me he emocionado un poco al leer tu post porque muchos o casi todos tenemos ese deseo, y requiere mucho valor tomar esa decisión. Para el cambio hace falta mucha claridad mental y desechar casi todo lo que hemos aprendido, y estoy seguro que en esos tres años viajando aprenderás más que en una década en la cárcel del confort. ¡Enhorabuena y seguiré leyendo tus aventuras! Saludos!

    • 3 abril, 2014 a 10:42 — Responder

      Gracias Ricardo, Esperemos que tenga la «claridad» mental que dices y todo vaya bien. Sea como sea seguro que será una experiencia inolvidable. Saludos!

  18. 2 abril, 2014 a 1:39 — Responder

    Una gran decisión :-) y te lo decimos con conocimiento de causa -antes de ayer cumplimos un año de viaje por Sudamérica-.
    Como dices, lo más difícil es decidirse, luego sólo hay que dejarse llevar :-) ah! y nada de pensar en un recorrido… nosotros cambiamos todo a los tres días de empezar y luego no volvimos a planear más que con una semana de anticipación, y, aún así, muchas veces lo volvimos a cambiar después ;-)
    Mucha suerte con tus sueños: vive, luego sueña y Sueña, luego vive!
    Un abrazo

    • 3 abril, 2014 a 10:45 — Responder

      Pues felicidades a vosotros tambien! Gran viaje por sudamérica el vuestro… Ya os preguntare cosas si me muevo por esas latitudes! Un saludo!

      • 10 marzo, 2017 a 14:06 — Responder

        Undeniably believe that which you stated. Your favorite juacifitstion appeared to be on the internet the simplest thing to be aware of. I say to you, I certainly get irked while people think about worries that they just don’t know about. You managed to hit the nail upon the top as well as defined out the whole thing without having side-effects , people can take a signal. Will probably be back to get more. Thanks

  19. Salva
    3 abril, 2014 a 11:11 — Responder

    Bravooooooooo!!!!! Benditos 40!!!! Un abrazo y mucha mierdaaaaaa ;)

    • 7 abril, 2014 a 8:05 — Responder

      Gracias Salva!! Tú tambien andas por latitudes extranjeras… Un abrazo!!

  20. […] que nunca podrá contar un viajero será precisamente la de partir de viaje. Si además, estamos hablando de un viaje de larga duración, el anuncio aumenta de proporciones. Así lo ha hecho un gran viajero como José David, autor de el […]

  21. 6 abril, 2014 a 17:20 — Responder

    Información Bitacoras.com

    Valora en Bitacoras.com:     Llevo años queriendo poder escribir lo que te voy a contar ahora. Y apenas sé cómo hacerlo ni por dónde empezar. Las horas que llevo con esto y las veces que he borrado y vuelto a escribir este párrafo. Aun y así…

  22. 6 abril, 2014 a 21:41 — Responder

    En este mundo estamos para cumplir nuestros sueños y no para estar soñando cosas sin que al final las llevemos acabo, enhorabuena por el coraje y felicidades por la decisión :D

    Un saludote y ya nos irás contando que tal lo vas llevando allá donde vayas.

    • 7 abril, 2014 a 8:07 — Responder

      Muchas gracias José Carlos! Tomar la decisión es quizá lo más difícil de todo. Luego ya es cuestión de constancia y actitud para ir cuadrando las cosas y poderlo hacer posible. Os contaré! Un abrazo.

  23. […] Bendita crisis de los cuarenta que empezó ya a los treinta […]

  24. 7 abril, 2014 a 21:43 — Responder

    Felicitaciones!!!, no sólo por la decisión tomada, sino por la manera en que quieres llevar adelante tu sueño… Estaré siguiendo tus experiencias y quizá, yo también me anime a seguir tu ejemplo algún día. Al menos tengo avanzado, no tengo hipóteca :-) Feliz viaje!!!

    • 8 abril, 2014 a 14:41 — Responder

      Gracias Mauxi, ya sabes, el primer paso es el más complicado, luego la cosa va sola…

  25. VISUALPRADES
    8 abril, 2014 a 11:21 — Responder

    Felicidades. Seguramente esta entrada en el blog, es solo un paso más en tu viaje, el paso que da a conocer al mundo tus planes. Te deseo lo mejor de lo mejor en este cambio o transición o como tú quieras etiquetarlo si te apetece. Una gran experiencia que me encantaría compartir contigo, aunque solo sea a través de la pequeña pantalla de mi ordenador.

    • 8 abril, 2014 a 14:42 — Responder

      Gracias VisualPrades, y yo encantado de contarlo a mis lectores. Un saludo!

  26. 9 abril, 2014 a 0:39 — Responder

    Te entiendo perfectamente! yo cada vez estoy más cerca de hacer exactamente lo mismo que tu, no se cuando será pero creo que es inevitable! haha

    A disfrutar mucho!
    Te deseo la mejor de las suertes y por supuesto te iré siguiendo por aquí :)

    • 11 abril, 2014 a 8:18 — Responder

      Muchas gracias Kenneth, no soy el primero ni seré el último en hacerlo. Saludos!

      • 10 marzo, 2017 a 13:40 — Responder

        Jô disse:Oi Lina,Fiquei ainda um pouco com dúvida. Desculpa se a pergunta for meio boba. Se eu comprar o Museum Pass eu não pego fila nenhuma, então tanto faz por onde vou entrar, não é isso? Mas qdo vc fala de entrar pela Porte des Lions, significa que evitamos fila para comprar o ingresso? Com­Ãarrpamos o ingresso aí, e entraríamos também por aí?

  27. Toni
    10 abril, 2014 a 10:31 — Responder

    Ostras! Un texto muy inspirador, a ver si yo también me lleno de valor y me sumo a tu iniciativa! Llevo tiempo intentando que en mis viajes sean más ‘yo’ y más ‘ahora’ y menos el viaje en sí. Espero que aprendas un montón y puedas transmitirlo! Felicidades!

    • 11 abril, 2014 a 8:19 — Responder

      Pues ya sabes lo que tienes que hacer Toni… ponte las pilas y da el salto! Gracias!

  28. […] atracción hacia este viejo artilugio en el que aun no he montado. Tendré que hacerlo antes de marcharme de viaje en septiembre. Sólo dos cabinas -nada de telecabinas desenbragables ni cosas de esas- dos torres y unos cables […]

  29. Diana
    26 abril, 2014 a 7:28 — Responder

    Hola JotaD.. Si no tienes nombre para el viaje, podrías llamrlo A MI BOLA o Lararalarito , jajaja.. En mi casa, me llaman Marco Polo, lo que también podrías usar, aunque yo hago dos viajes de quince días y uno de veinte más o menos cada año, porque luego me entran ganas de volver a mi casa y mis máximos viajes de 30 días, al final estoy harta de la mochila, de la comida no española y me apetece volver a casa. Espero que a ti no te pase y estés guay esos tres años.. El mundo es grandee y tempus fugit, o sea que carpe diem…yo en cuanto tenga 45 como máximo, espero dejar de trabajar e intentar,digo, intentar, esta aventuraa.. ¡Suerte!

    • 1 mayo, 2014 a 19:27 — Responder

      Muchas gracias Diana, el espíritu es poder cambiar el viaje en cuanto me apetezca, por eso no llevo ningún objetivo a largo plazo marcado. Un saludo!

  30. 3 mayo, 2014 a 12:37 — Responder

    Yujuuuuuuu! Parece que los astros se han alineado para que hagas realidad tu sueño. Disfruta de los preparativos que también son una parte del viaje y, a partir de septiembre, solo deberás dejarte llevar.

    ¡Felicidades por atreverte!

    • 5 mayo, 2014 a 7:22 — Responder

      Hola Irene! tengo que admitir, que aunque lo llevo preparando unos años, tú me estás inspirando desde que descubrí el viaje que estás haciendo en la actualidad. Viajas de una forma muy parecida a la mía (si no igual) y me siento identificado con muchas de las cosas que cuentas. Poderlo hacer es una parte importante del trayecto, pero como dices, atreverse, es otro tema muy diferente. En mi caso (ya lo contaré próximamente) «liquido» mis pertenencias para poderme ir con la tranquilidad de no depender de nada (a excepción de la familia).

      Ya iré contando más sobre la evolución de los preparativos. En mayo, empieza la recta final!!

  31. […] una casa no es sencillo. Mi viaje empieza en apenas un mes y estoy en pleno proceso de liquidación. No son unas vacaciones ni vuelvo al piso ni quiero […]

  32. 22 agosto, 2014 a 18:08 — Responder

    ¡Enhorabuena Aitor! ¡Con un par! Yo con 28 años hice mi posgrado en la panamericana, ahora con 36 me planteo hacer el master. Muy buenas reflexiones y una tentación más para seguir hacia donde creo que nunca he dejado de ir, el camino por el que ya estoy caminando y sigo yéndome puesto que en realidad nunca volví del todo. La próxima semana publicamos la charla de Pablo Rey y Anna Callau que lleva 14 años en la ruta. Creo que te resultará muy útil. ¡Abrazo!

  33. 10 marzo, 2017 a 14:15 — Responder

    a mam jeszcze pytanie o paginacjÄ™ stron i atrybut title strony… jak powszechnie wiadomo lepiej żeby title kategorii różniÅ‚y siÄ™ przynajmniej cyfrÄ…, a w shoperze nie ma wprowadzili zmiennej {page_number}. jest jakaÅ› szybka droga na poprawÄ™ tego wszystkiego czy raczej trzeba siÄ™ grzebać w php ?tak samo jak różne widoki listy przedmiotów (warto byÅ‚oby zastosować ren0aanoliccl&#823=;

Responder a JD (@aitor_vca) Cancelar respuesta

Tu dirección de correo electrónico no será publicada. Los campos obligatorios están marcados con *